Wat gebeurt er bij NMOSD?

NMOSD is een auto-immuunziekte: het afweersysteem valt per vergissing gezonde cellen in het lichaam aan. Bij een groot deel van de personen met NMOSD zijn antistoffen tegen aquaporine-4 de oorzaak van ontstekingen die leiden tot vaak ernstige uitvalsverschijnselen van het zicht, de armen en/of benen, de blaas- en darmfunctie, met tijdelijke of blijvende beperkingen tot gevolg.

Hoe verloopt NMOSD?

Bij de meeste personen met NMOSD is er sprake van een ziekteverloop met opflakkeringen. Tussen de aanvallen kunnen maanden, jaren of soms zelfs tientallen jaren zitten. Herstel na een aanval is moeilijk en kan lang duren. Bovendien houden mensen met NMOSD vaak restverschijnselen over, zeker na de eerste aanval voordat de diagnose gesteld wordt. Een snelle behandeling van aanvallen is dan ook noodzakelijk om schade te beperken en de kans op herstel te vergroten.

De kans op herval bij NMOSD is groot als er geen behandeling wordt gestart: gemiddeld genomen 50% binnen het jaar en 90% binnen de vijf jaar. 

Wat is een opflakkering?

We spreken van een ‘opflakkering’* als er een auto-immuunaanval plaatsvindt en er een nieuw letsel veroorzaakt wordt. Die letsels leiden zo goed als altijd tot symptomen. Doorheen de tijd kan de schade door aanvallen zich opstapelen, waardoor symptomen zich meer zullen uiten.

*Termen die je ook vaak leest zijn 'opstoot’, ‘aanval’ of 'exacerbatie'. 

NMOSD in cijfers

De cijfers en weetjes achter NMOSD kunnen waardevolle inzichten bieden. Zo verschilt de aanwezigheid van deze aandoening per continent: in Europa is NMOSD een zeldzame ziekte, maar in Azië en Afrika niet. In België weten we niet precies hoeveel mensen aan de aandoening lijden. 

Prevalentie* per 100.000

0.7-4

Leeftijd diagnose

30-40 jaar

Verdeling man/vrouw

90% vrouwen en 10% mannen

*het aantal zieken in een populatie op een gegeven moment