Diagnose van MS
MS is een complexe ziekte met veel uiteenlopende symptomen. Bijgevolg is het niet eenvoudig om MS vast te stellen. De definitieve diagnose van MS kan dus een lange tijd in beslag nemen. Om de diagnose van MS te stellen wordt gebruik gemaakt van vier technieken.
De lumbaalpunctie
Bij een lumbaalpunctie wordt een kleine hoeveelheid hersen- en ruggenmergvocht afgenomen uit de ruimte onder het ruggenmerg. Dit vocht wordt vervolgens in het laboratorium onderzocht op de aanwezigheid van specifieke eiwitten (antilichamen) die aanwezig zijn bij ontsteking in het centraal zenuwstelsel.
De MRI-scan
MRI is een medische beeldvormingstechniek die de interne structuur en functie van de hersenen kan visualiseren. De MRI-scan kan, in geval van MS, een beeld geven van de beschadigde gebieden in de hersenen en het ruggenmerg. MRI wordt ook gebruikt om de evolutie van de ziekte op te volgen.
MRI staat voor Magnetic Resonance Imaging. In de Belgische geneeskunde wordt soms de term NMR gebruikt. Dit is een afkorting van Nuclear Magnetic Resonance (kernspinresonantie).
Geëvoceerde potentialen
Deze test spoort eventuele vertragingen op in de geleiding van prikkels door specifieke zenuwbanen. Bij MS kan de geleidingssnelheid vertraagd zijn door schade aan de myelinelaag.
Bloedonderzoek
Het bloed wordt uitgebreid onderzocht. Dit dient vooral om andere ziektes uit te sluiten. Tot op heden kan multiple sclerose nog niet in het bloed worden aangetoond.