Filosoof prof Jean Paul Van Bendegem recenseerde het boek als volgt: “De standaard uitdrukking is, denk ik, ‘tranches de vie’: in dit boek wordt het leven van een zekere Fernand Slagmeulders gepresenteerd in dertig taferelen. Maar dat zou maar een povere beschrijving zijn, want de snapshots laten zich niet zomaar samenstellen tot een helder, chronologisch netjes geordend fotoboek. Het is alsof in elk fragment een andere belichting wordt gebruikt, een andere invalshoek en andere accenten worden gelegd. Slagmeulders wordt daardoor onvermijdelijk een kleurrijk figuur, enigmatisch en dus moeilijk te vatten. En tegelijkertijd zijn we allemaal ‘Fernands’ want de graad van herkenning is groot. Ergens werkt dat ongelofelijk troostend (met een vleug melancholie voor het evenwicht). Ziehier een boek dat uitnodigt, wat mij betreft, tot mijmeren over de beruchte ‘condition humaine’.”